Waarom de Poolse rechtsstaat ook de onze is
| | Donderdag 29 oktober 2020 |
| |
|---|
|
|
|
|
| Goedemiddag! In Polen wordt er sinds vorige week aanhoudend geprotesteerd tegen de aanscherping van de abortuswet. Alleen bij incest, verkrachting of directe bedreiging van het leven van de vrouw mag abortus nog. Dus ook niet levensvatbare zwangerschappen moeten worden voldragen. Hoe kun je in 2020 zoiets opleggen? Is Polen nog wel een Europees land, dat past in de waardengemeenschap van de EU? Ik begin er aan te twijfelen. |
| Vergelding. Dat komt ook door de recente instructie van de topman van het Poolse OM voortaan Nederlandse verzoeken te weigeren om in Polen gearresteerde Nederlandse verdachten terug te sturen. In dit artikel van onze correspondent staan de achtergronden. Die komen neer op een vergeldingsaanval op de Nederlandse rechtspraak, vanwege eerdere kritiek op de Poolse rechtspraak. En klachten daarover bij het EU Hof in Luxemburg. Ik schreef al eens eerder op dat zoiets te verwachten viel. En hoe dat gepareerd kan worden. In dit commentaar duiden we de context – de Europese rechtsorde, gebaseerd op wederzijds respect, rechtseenheid en het gezag van het Luxemburgse Hof, is hier aan het verkruimelen. Waarom de Poolse rechtsstaat ook ‘de onze’ is, of zou moeten zijn, wordt hier uitgelegd. |
|
|
|
| | Beeld. Wie raakte niet ten diepste aangegrepen door de moord op de Franse leraar Samuel Paty, door een geradicaliseerde moslim? Dit korte beeldfragment uit de toespraak van de Franse president Macron, zegt alles. Ook in de roos: de ingezonden brief van oud-president van de Hoge Raad Geert Corstens over de vraag welk fundamenteel recht hier nu écht is geschonden. Hier te vinden. |
|
|
|
| Proefproces. In de Volkskrant stond deze week een zeer relevant stuk over één van de moeilijkste ethische dilemma’s in het recht, euthanasie tijdens dementie. In een bijzonder interview van Maud Effting laat verpleeghuisarts Marinou Arends zien hoe het is om hoofdpersoon in zo’n proefproces te zijn. Dit mag niemand missen die hierover nadenkt. Zelf blijf ik grote moeite houden met stervenshulp aan mensen die hun wil niet meer kunnen uitdrukken, maar mijn inzicht is nu wel verdiept. Lees ook de genuanceerde reacties van psychiater Chabot en verpleeghuisarts Keizer, onderaan. Zij organiseerden een maatschappelijk protest tegen wat de ‘koffie-euthanasie’ is gaan heten. Dokter Arends gaf haar onwetende, wilsonbekwame patiënte, vóór de dodelijke injectie, heimelijk een slaapmiddel in haar koffie. In NRC zijn deze opiniestukken daarover de moeite waard: Als euthanasie tíjdens dementie problematisch is, dan moeten de mogelijkheden vóór dat moment worden verruimd. ‘Niemand is blij met de koffie-euthanasieuitspraak’. |
|
|
|
| | Verbannen. VVD en GroenLinks organiseren samen in de Senaat een parlementair onderzoek naar discriminatie. Door de ongewone politieke combinatie en de zeldzame forumkeuze is meteen duidelijk hoe ernstig het probleem is. De initiatiefnemers willen het verschil tussen the law of the books en the law on the ground overbruggen. Ook nu gaat het om de ‘waarden van de samenleving’ – het gelijkheidsbeginsel als fundament van de rechtsstaat. En het onvermogen van bestuur en maatschappij om discriminatie uit het systeem te verbannen. |
|
|
|
| En dit schreef NRC nog meer: | | Het pianomeisje, haar moeder en de belager. De rechtbank in Almelo boog zich over een aanranding, in de rubriek de Zitting. Voert het kabinet een blowverbod in via de achterdeur? In mijn wekelijks Rechtsstaatcolumn reconstrueer ik de wiet-‘avondklok’ van het kabinet, deel van de corona-lockdown. Van de beloofde verscherpte handhaving van de coronamaatregelen moeten geen hoge verwachtingen worden gekoesterd. Het NRC-commentaar over de staat van de politie. Trump kreeg zijn Supreme Court benoeming erdoor in de Senaat. Correspondent Bas Blokker schrijft over de ‘rechter als reddingsboei’, vooral voor de Republikeinen. |
|
|
|
|
|
