‘Nederland sna(c)kt naar sauzen zonder suiker’, kopte Albert Heijn in haar nieuwsbericht. Is Albert Heijn onze redder in nood? Kun je je pinbedrag bij Albert Heijn straks aftrekken van de belasting, zoals bij andere goede doelen? Nou nee, ze lijken niet zozeer gedreven door de missie om ons als consument gezonder te maken. Ze willen gewoon een centje (bij)verdienen aan de (terechte) onrust bij veel mensen over de overvloedige toevoeging van suiker in ons eten. Het is gewoon een verdienmodel: 1) Albert Heijn bleek nogal selectief in haar goed-nieuws-bericht. Tegelijkertijd introduceerde Albert Heijn namelijk een mayonaise met maar liefst 9 gram suiker per 100ml, dat is net zo zoet als de huismerk vanillevla van hen! Alsof de suiker uit de ene mayonaise was gehaald, verdriedubbeld, en dan door de andere mayonaise was geroerd. Dit werd uiteraard vakkundig uit het nieuwsbericht gelaten. 2) En als je de suikervrije mayonaise nader fileert blijkt er voor elk suikerklontje minder, een flinke scheut extra olie in te zitten: 81 gram vet per 100 ml, vetter hebben we ze zelden gezien, zelfs aanzienlijk vetter dan hun romige mayonaise (67gr/100ml), zelfs vetter dan hun Belgische mayonaise (80gr/100ml). Daarmee is deze mayonaise calorierijker dan anderen. Dat stond dan weer net niet in het persbericht. Als klap op de vuurpijl verkocht Albert Heijn deze mayonaise vervolgens op haar webshop in de categorie ‘minder vet’, wat ze na onze klacht snel rectificeerde. 3) Voor zo’n piepklein potje suikervrije mayonaise (175ml) betaal je 99 cent. Voor de gangbare pot AH mayonaise van 650ml betaal je €1,18. Maar door de truc met het kleine potje betaal je dus meer dan drie keer zoveel voor een klodder mayonaise als je er geen suiker in wilt. Genoeg over dit kleine potje bij Albert Heijn, terug naar het grotere verband: wat zegt dit nu over onze maatschappij? ‘De gezonde keus makkelijker maken’, belooft de overheid al jaren. Het is een vorm van ziektepreventie; geen pillen maar paprika, even kort door de bocht gesteld. Er is ondertussen een waslijst aan beloofde maatregelen zoals maatregelen op school, in de wijk, op het werk. Een scharnierpunt ligt bij samenwerking met de voedingsindustrie. De voedingsindustrie waakt over onze gezondheid, dat is het idee. De praktijk? Bedrijven doen allerlei beloftes – deftig pledges genoemd – waar ik persoonlijk van achter de oren ga krabben, zoveel jeuk krijg ik ervan. Zo belooft Unilever de Nationale Cholesterol test te ondersteunen. Vroeger heette dat nog gewoon zoals het is: een reclamecampagne voor hun Becel. |