Nu pubers veel binnen zitten, verhouden ze zich vooral tot hun ouders. En dat terwijl ze juist allerlei anderen nodig hebben om te ontdekken wie ze zijn.

 
Het ingewikkelde van te veel nabijheid tussen ouders en tieners is ook dat een ouder op dit moment te veel verschillende petten op heeft, denkt kinder- en jeugdpsycholoog Lidewei Chavannes. Troosten en motiveren, stimuleren en loslaten, begrenzen en vrijheid geven, focussen en afleiden. Taken die normaal gesproken gedeeld worden met een heel systeem van anderen: docenten, vrienden, kennissen, familie. Nu moet een ouder álles zijn.
 

Voorlezen doe ik altijd met plezier, maar als ik dan een boek tegenkom waarbij ik zelf ook wegdroom naar een andere wereld, heb ik nóg meer zin om voor te lezen. Dat had ik met de prachtige beeldroman Het bamboemeisje. 

Het verhaal is geïnspireerd op een oud Japans sprookje over een bamboesnijder die een minimeisje tussen de bamboestaken vindt. Onze recensent schrijft: „Als je het openslaat, word je direct gegrepen door de heldere inkttekeningen en energieke penseelstreken die doen denken aan kalligrafie-kunst. Ze ademen de sfeer van Japan uit vervlogen tijden.” 

Mijn zoon (6) ruilt met een klasgenoot weleens „iets” uit zijn broodtrommel. „Wat dan precies”, wil ik weten. Hij geeft twee cherrytomaten weg en krijgt er een boterham met Nutella voor terug. „Goeie deal, hè?”.

Maar wat als een kind niets te ruilen heeft? Sociale ongelijkheid zit soms in een lunchtrommeltje. Joyce Janssen, leerkracht in groep zes: „De een heeft druiven mee, de ander koek en sommige kinderen misschien wel niets.”

Een aantal scholen in Limburg werkt nu samen met de Universiteit Limburg en de GGD aan een initiatief waarbij de school voor alle kinderen het eten verzorgt en de dagelijkse beweging.

Hoeveel moeten ouders hieraan bijdragen, denk je?