Lieve lezer, Nu ik dit schrijf slinger ik over de wegen tussen Zamora en Parijs, waar het droge stof opfladdert uit de berm en hier en daar een struik zich op een helling dapper staande houdt. Als niet-autorijder ben ik al mijn hele vakantie overgeleverd aan de rijkunst van andere bestuurders die mij voortbewegen. Nu voor de komende 33 uur is dat de Flixbus-chauffeur, die geen Engels spreekt en met gebaren aan me aangeeft hoeveel minuten hij wacht bij de wc-stops, voordat hij doorrijdt. Ik zeg maar niet dat ik hem niet begrijp en vraag ook niet om een extra minuut, een gegeven paard (bus) mag je niet in de bek kijken. Toch? In de afgelopen dagen bracht een vakantievriendin mij van hot naar her in Portugal en bracht daarbij ook mijn leven in diverse gevaren, waarvan een verbrijzeld been nog de minste was geweest. Ik heb niet gauw kritiek op rijstijl, maar deze vriendin zou in Nederland door het CBR achter slot en grendel zijn gezet. De tik die ze gaf op het gaspedaal toen de motor afsloeg op een helling, de voetgangers die renden voor hun leven, de straatrace (‘Let’s see who’s first!’) met de andere auto, de verkeerde afslag tot vier keer toe, het met losse handen achterom kijken met de vraag ‘Everybody feeling safe?’, het belletje met haar dove vader en de wisselgesprekken, het bijna van de weg stoten van een geparkeerde Peugeot, de frontale botsing in de bocht en de eindmededeling ‘Here we are, safe and sound. I’m a doctor by the way.‘ Vriend T. zag grijs. Zijn vriendin zat thuis, hij had alles te verliezen. Ik heb mijn leven niet eens aan me voorbij zien flitsen, daarvoor reden we te hard. We zeiden allebei thank you en obrigada. Mag je iets zeggen van een geschenk dat toch niet helemaal deugt? Ja, zou ik betogen! We moeten gegeven paarden veel meer in de bek kijken, in het kader van verkeersveiligheid, volksgezondheid en het algemeen belang. De mondkapjesdeal met Sywert van Lienden was nooit gesloten als de Nederlandse ministers het lef hadden gehad om te zeggen: ‘Wat een flutkapjes, Sywie, je had één taak. We moeten ze niet.’ De Zara-tas die je krijgt voor je verjaardag kun je met een gerust hart teruggeven. ‘Heb je hem ook in geel, slaafvrij?’ De goedbedoelde maaltijd, gemaakt door een tante, boordevol draadjesvlees, zouden we accepteren met de opmerking: ‘Wil jij het vlees eten, en mag ik dan een vegetarisch bordje?’ Ja, je komt dan over als een pedante zak, maar het gaat wel om het belang van, ik noem maar wat, de aarde. Een paard in de bek kijken is best eng. Als ik deze buschauffeur ook wegpiraterij zie bedrijven, ga ik mijn woord houden: ik stap uit en ga alleen verder met het enige paard dat ik vertrouw: de benenwagen. Wordt vervolgd. Een veilige vakantie gewenst, Marthe van Bronkhorst Columnist PS Marthe schreef deze brief tijdens haar vakantie eind juli. De redactie kan bevestigen dat zij inmiddels heelhuids is thuisgekomen. |
|
Zomergasten: Lang niet alles klopte bij Zomergast Bessel van der Kolk |
|
Van een echt gesprek kwam het niet, zag Marthe van Bronkhorst. |
|
Verhaal: Dit is ook mijn vakantie
|
|
In dit korte verhaal van Werner de Valk pakt een hike door de bergen wel heel anders uit dan verwacht. Na afloop zijn daar gelukkig altijd nog de foto's. |
|
Steun de makers van de toekomst |
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Fenna Schilling. |
|
|
We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Aan iedereen die ons al steunt, zeggen wij: heel veel dank dat je deze unieke plek mogelijk maakt! |
|
Kunst: Wat Chinees porselein ons kan leren over de geschiedenis van de Chinese vrouw |
|
Martine Bontjes legt een link tussen de porseleincollecties van het Rijksmuseum en de rol van vrouwen in de Chinese cultuurgeschiedenis. |
|
Nieuws in beeld: Het kind in het badwater terugvinden |
|
Amerikaanse onderzoekers wisten het geheugen van 150 ouderen te verbeteren middels een schokkend badmutsje. Illustrator Anna June van Duijn bracht het nieuws in beeld. |
|
Steun Hard//hoofd en verzamel kunst |
|
Hard//hoofd gelooft dat nieuwe makers iets te zeggen hebben en het verdienen om gehoord te worden. We staan onvoorwaardelijk voor inhoud, radicale kwetsbaarheid en experiment en we vechten voor de vrijheid om te maken wat wij willen. Dat kost geld. Met jouw hulp kan Hard//hoofd bestaan. |
|
|
|