Van de 26 leden van het WHO-panel dat advies moest uitbrengen om de groeiende problemen wereldwijd met ziektes als diabetes en hartziekten tegen te gaan, waren 25 voor een suikertaks. De stemming was niet openbaar. De Amerikaanse afgevaardigde liet echter na de stemming de media weten de tegenstemmer te zijn geweest. Het advies voor een suikertaks verdween hierdoor uit het rapport.
Dit is opmerkelijk, omdat de suikertaks al een lange voorgeschiedenis heeft bij de WHO. Juist zij waren het die klip en klaar opriepen tot een suikertaks drie jaar geleden. Sterker, toen al werd gewaarschuwd voor de lobby van de voedingsindustrie:
“… het is belangrijk om proactief op te treden tegen de argumenten en inspanningen van de industrie om zich te verzetten tegen de ontwikkeling en uitvoering van belastingmaatregelen of de effecten ervan af te zwakken.”
Het was niet de eerste keer dat de Wereldgezondheidsorganisatie waarschuwde voor de ongezonde invloed van de voedingsmultinationals. Margaret Chan, de voormalige directeur generaal van de WHO, gaf al in 2013 in niet mis te verstane bewoordingen aan:
“Het is geen enkel land gelukt om de obesitasepidemie in alle leeftijdsgroepen tot stilstand te brengen. Dit ligt niet aan een gebrek aan individuele wilskracht. Dit ligt aan een gebrek aan politieke wil, om het gevecht met de voedselindustrie aan te gaan.”
En terecht want uit gelekte memo’s bleek al eerder dat Coca-Cola & Co het tegenhouden van een suikertaks een grote prioriteit geeft en intern bewoordingen gebruikt als ‘fight back’. Dat doet ze onder andere door wetenschappers te betalen die de ongezondheid van suiker bagatelliseren, tientallen miljoenen te stoppen in reclamecampagnes om plaatselijk de invoering van een suikertaks tegen te houden, gezondheidsorganisaties te financieren in de kennelijke hoop hen te beïnvloeden en zelfs diëtisten achter de schermen te betalen die vervolgens zich mengen in de publieke discussie over de suikertaks.