Van Seymour Hersh hoeft het niet te verbazen dat hij een heel andere analyse maakt van wat gebeurde in Rusland met het initiatief van Russische oligarch Jevgeni Prigozjin – laat ons niet vergeten dat hij een zakenman is, geen militair en in geen geval iemand met enige militaire ervaring.

De reacties van westerse leiders was vooral ‘wishful thinking’ én een afleiding van het Oekraiens lente-zomeroffensief dat helemaal niet zo triomfantelijk loopt als de media hier laten uitschijnen. Poetin wist een ‘poging tot staatsgreep’ – of wat je het ook noemen wil- in minder dan 24 uur te neutraliseren en zit volgens Hersh steviger dan ooit in het zadel.

Legendarisch musicus en activist voor burgerrechten ging heen op 25 april, 96 jaar oud. Zeven jaar geleden, in 2016, keek hij terug op de mensen die hun revolutionaire ideeën ‘uitverkochten’ toen ze de kruimels van het kapitalistisch systeem begonnen te krijgen. Zij ruilden hun plannen en ambities voor een sociale wereld voor iedereen in voor de hel van het ieder-voor-zich-kapitalisme.

Scott Ritter is voormalig VN-wapeninspecteur voor de ontmanteling van de chemische en biologische massavernietigingswapens in Irak. Ook hij minimaliseert in zijn gesprek met Judge Napolitano – eveneens een isolationistische Amerikaan die je niet bepaald een linkse pacifist kan noemen – de impact van het initiatief van Prigozjin, maar noemt het wél een poging tot staatsgreep.

Prigozjin heeft die snel opgegeven omdat hij vrij snel besefte dat doorgaan voor hemzelf een doodsvonnis betekende. De VS en Groot-Brittannië waren op voorhand op de hoogte dat dit zou gebeuren en hadden gespeculeerd op een moordend militair treffen met het Russisch leger en een mogelijke ontaarding in een burgeroorlog in Rusland. Dat zou op zijn beurt een keerpunt kunnen zijn voor het Oekraiense zomeroffensief. Niets daarvan heeft zich voorgedaan.

Poetin komt hier weliswaar sterker uit, omdat hij het vrij snel wist op te lossen, maar het was tegelijk ook zeer beschamend voor hemzelf dat dit kon gebeuren. Positief voor hem was dan weer wel dat niet één militair leider, niet één oligarch zich achter Prigozjin heeft geschaard.

Dit had echter zeer slecht kunnen aflopen. De vraag is maar wat een Russische regering met kernwapens zou hebben gedaan in dat geval.