foodwatch waarschuwt voor het nieuwe systeem: “Het industrievoorstel lijkt vooral bedoeld om groen licht te geven aan een nog hogere consumptie van junkfood. Als zelfs Nutella met 56% suiker en 31% vet, niet één rood licht zou krijgen, moet dit systeem van Coca-Cola, Mars, Mondelez, Nestlé, PepsiCo en Unilever zo snel mogelijk van tafel voordat het miljoenen consumenten misleidt.”
Het verschil in de kleur wordt vooral veroorzaakt doordat het industrievoorstel (excl.dranken) gebaseerd is op het gehalte suiker, vet en zout per portie en niet ook per 100 gram zoals gebruikelijk in het verkeerslichtsysteem. Omdat de portiegrootte vaak klein is, verdwijnen veel rode alarmkleuren van de verpakking. Zelfs Nutella krijgt daarom met een vetgehalte van 31% en een suikergehalte van 56% toch geen één rood licht vanwege een portiegrootte van slechts 15 gram. Snoepjes van 5 tot 10 gram krijgen dan zelfs nog geen rood licht voor suiker als ze voor 100% uit suiker bestaan. Het verkeerslichtsysteem zoals in Engeland is ontwikkeld, stelt zowel maximale gehalten per portie als per 100 gram.
foodwatch: “De schappen liggen vol met verleidelijk junkfood met een veel te hoog gehalte vet, zout en suiker. Mede hierdoor komen er wekelijks in Nederland meer dan duizend mensen met suikerziekte type 2 bij. De voedingsindustrie doet alsof ze deel van de oplossing is en de politiek trapt erin met financiering van zelfreguleringsprojecten en een terugtrekkende overheid. Ze zijn echter niet de oplossing maar juist de veroorzaker van het probleem.”
foodwatch bepleit, samen met gezondheidsorganisaties, al jaren een verkeerslichtsysteem. Met het 'verkeerslichtsysteem' zie je als consument direct of een product veel suiker, zout, vet of verzadigd vet bevat. Dit systeem werkt zo simpel dat het zelfs voor kinderen te begrijpen is: op de verpakking staan deze voedingsstoffen in een rood, oranje of groen vlak. Rood betekent dat de hoeveelheid 'hoog' is, oranje 'gemiddeld' en groen 'laag'. Hoewel het verkeerslichtsysteem dus een goede methodiek is, zorgen de sterk afgezwakte criteria in het industrievoorstel ervoor dat producten vrijwel nooit rood worden voor de voedingstoffen. Het industrievoorstel gaat uit van de hoeveelheid voedingsstoffen per (onrealistisch klein) portie. Daarmee geeft het verkeerslichtsysteem juist een geheel verkeerde gezonde indruk aan ongezonde producten.
Voedselproducenten hielden de introductie van het verkeerslichtsysteem op Europees niveau jaren tegen. De voedingsindustrie stak veel geld in lobbyactiviteiten om in 2010 te voorkomen dat het Europarlement voor dit eerlijke en heldere systeem zou kiezen. En ze kwam met een ander, veel complexer systeem op de proppen (de referentie-inname) dat het voor consumenten nog steeds moeilijk maakt om te zien of een product veel zout, suiker of (verzadigd) vet bevat. Bovendien staat het producenten vrij om de referentie-inname te gebruiken of niet: de informatie staat dus niet op alle verpakkingen. Alleen in het Verenigd Koninkrijk staan de rode, oranje en groene vlakjes op veel voedselproducten; daar is het verkeerslichtsysteem vrijwillig ingevoerd, met afgezwakte criteria (zie pg19+20).
Daarom blijft foodwatch erop hameren: altijd de kleine lettertjes op de achterkant van een product lezen. Daar staat de echte informatie in de voedingswaardetabel en ingrediëntenlijst.
