Inleiding
Een arrest waarin het hof t.a.v. de gebrekkigheid de res ipsa loquitur-regel toepast (de regel waarmee de oorzaak van de schade wordt afgeleid uit de aard van het ongeval of de aard van de schade). Verder illustreert het arrest het verschil tussen tegenbewijs en tegendeelbewijs.
Feiten
In 2008 kocht een vrouw een uitschuifbare ladder bij de Makro. De ladder was door de firma Trebs uit China geïmporteerd. De vrouw gebruikte de ladder om de vliering in haar woning te bereiken. In 2009 gebeurde er een ongeval. Zij was zover naar boven geklommen dat zij over de vloer van de zoldervliering kon kijken. Zij viel met haar rug op de ladder en met haar hoofd op de vloer. De ladder bleek boven de vijfde sport op gelijke wijze aan beide staanders geknikt. De vrouw stelde Trebs aansprakelijk, o.g.v. art. 6:185 BW. Nationale Nederlanden, de aansprakelijkheidsverzekeraar van Trebs, stelde onderzoek in en wees o.g.v. de uitkomst aansprakelijkheid af. Er zou geen gebrek zijn gebleken en omdat de ladder bij normaal gebruik het gewicht van de vrouw eenvoudig had moeten kunnen dragen verdedigde NN dat niet van normaal gebruik sprake kon zijn geweest. De ladder werd na het onderzoek vernietigd. De rechtbank was uitgegaan van een vermoeden van gebrekkigheid. Volgens de rechtbank was Trebs er niet in geslaagd om dit vermoeden te ontkrachten. In hoger beroep voerde Trebs aan dat het bewijsvermoeden ten onrechte zou zijn toegepast. De vrouw stelde o.a. dat Trebs tegenover het vermoeden tegendeelbewijs zou moeten leveren, omdat de ladder was vernietigd.
Hof
Het hof stelt voorop (r.o. 6.4.1) dat de vrouw o.g.v. art. 6:188 BW de bewijslast heeft van de schade, het gebrek en het oorzakelijk verband. Daarnaast wijst het hof op de toepassing van de res ipsa loquitur-leer in HR 24 december 1993, NJ 1994, 214 (Pepsi Cola), waar als uitgangspunt was aangenomen dat het product vermoed wordt gebrekkig te zijn als vaststaat dat daarvan normaal gebruik is gemaakt.
Volgens het hof (r.o. 6.4.2) is de rechtbank terecht uitgegaan van het vermoeden van gebrekkigheid, omdat de vrouw over de toedracht consequent had verklaard en omdat haar verklaringen congruent waren met de schade. Ook ontbrak iedere aanwijzing voor ander dan normaal gebruik. De redenering van Trebs dat van normaal gebruik geen sprake kon zijn geweest wijst het hof af, omdat die indruist tegen de res ipsa loquitur-leer.
Om het vermoeden van gebrekkigheid van de (vernietigde) ladder te bestrijden, hoeft Trebs volgens het hof (r.o. 6.4.3) geen tegendeelbewijs te leveren, omdat dat in strijd zou zijn met art. 150 Rv. Dat de ladder aan de eisen voldeed, hoefde dus niet te worden aangetoond. Het ontzenuwen van het vermoeden van gebrekkigheid, met tegenbewijs, volstond. Daarin was Trebs volgens het hof geslaagd, omdat het onderzoek geen defecten had opgeleverd en omdat er de ladder ook enige tijd zonder problemen was gebruikt.
Dat de ladder is vernietigd komt volgens het hof (r.o. 6.4.6) voor rekening en risico van Trebs. De vrouw was door toedoen van Trebs in bewijsnood gebracht. Dat betekent echter niet dat de vordering zonder meer moet worden toegewezen. Van belang is of nog relevant onderzoek aan de ladder had kunnen worden uitgevoerd.
Uitspraak
Het hof gelast deskundigenonderzoek, over de vraag of er nog relevant onderzoek had kunnen plaatsvinden als de ladder nog beschikbaar zou zijn geweest.
