5. Meloni, vriend of vijand van Marine Le Pen? Het populisme heeft de test van de macht niet doorstaan en lokt het tegenovergestelde uit van wat het nastreeft: duurzame geloofwaardigheid. Trump, Bolsonaro en Boris Johnson, de verdediger van de Brexit, slaagden niet. Ze werden alle weggestemd.
In Italië heeft men die les begrepen: Giorgia Meloni doet vrijwel niets van wat ze beloofde. Ze aanvaarde een strenge begroting (een tekort van 4,5% van het bbp in 2023). Ze liet Poetin vallen voor Zelensky. Ze sloopt geen heilige huisjes bij Europese Raden. Ze gedraagt zich goed omdat ze eigenlijk maar één doel heeft: de honderden miljarden uit Brussel binnenhalen en de financiële markten niet bruskeren. Dat werpt vruchten af: het verschil tussen de Italiaanse en de Duitse rente, heeft zich na een woelig begin gestabiliseerd. Maar de politieke lijn van de Italiaanse stelt Marine Le Pen voor een enorm probleem: zal ook zij, om in 2026 het Elysée te winnen, afstand doen van alles wat ze belooft? Pensioen op 60 jaar, 10% loonsverhoging, herstel van de superioriteit van de Franse wet boven de Europese? Als het populisme eenmaal aan de macht van richting verandert, hoe de mensen dan laten geloven dat het niet alleen verkiezingspraat is? Hoe kunnen we de kiezers laten geloven dat we alles gaan veranderen, om vervolgens niets te veranderen? In Italië kan zo'n komedie vergeven worden - zoals alles in een land dat nog steeds op de clown Berlusconi stemt - maar in Frankrijk? Meer hier | 