5. Anders dan in Duitsland en Nederland bleek in België nog geen enkele politicus bereid om deze crisis correct te benoemen De grondstoffenprijzen die de voorbije weken in de spotlights stonden, lijken wat te stabiliseren, zij het wel op hoge niveaus. Zo liggen de olie- en de tarweprijs vandaag 60% hoger dan een jaar geleden, voor aluminium is de prijsstijging 50 procent, voor nikkel 100 procent, voor steenkool 200 procent en voor Europees gas 450 procent. En er blijven uiteraard nog risico’s. Mocht Europa echt werk gaan maken van een boycot van Russische olie en gas, dan kunnen die prijzen nog duidelijk hoger. Maar ondertussen is de doorsijpeling van die hogere grondstoffenprijzen in de hele economie al volop bezig, en woedt het debat over wat we hieraan moeten/kunnen doen.
Anders dan in Duitsland en Nederland bleek in België nog geen enkele politicus bereid om deze crisis correct te benoemen. Voor de Belgische economie is dit een externe prijsschok waar we niet onderuit kunnen (tenzij we de bewuste grondstoffen niet langer zouden gebruiken, maar dat is geen optie). Dat impliceert sowieso een collectieve verarming van onze economie. De gezinnen, de bedrijven of de overheid moeten die facturen opvangen. Er bestaat geen mirakeloplossing om die weg te toveren. Meer hier | 