6. Groene hysterie vs. verstandig milieubewustzijn Alle politieke partijen zijn tegenwoordig groen. Dat laat een enorm gat in de markt voor "anti-groene politiek". Stijgende benzineprijzen (zie onderwerp 8) inspireerden de "Gilets Jaunes" in Frankrijk. De Alternative für Deutschland in Duitsland en de Finns Party in Finland hebben de "groene hysterie" al gehekeld. In Groot-Brittannië staat de anti-groene politiek nog in zijn kinderschoenen, maar net als Brexit zou die een katalysator kunnen vormen voor de uitdiepende kloof tussen de gewone mensen en de "afstandelijke elites". Per slot van rekening wordt het milieu aangestuurd door twee grote boemannen van de populisten; "wetenschappelijke experts en multilaterale instellingen". De groene overgang zal de armsten het hardst treffen, niet alleen omdat ze arm zijn, maar ook omdat ze veelal in de "vuile economie" actief zijn - in tegenstelling tot de bureaucraten en ondernemers die de milieuboodschap het luidst verkondigen. Nigel Farage, de drijvende kracht achter Brexit, is een groot voorstander van een "verstandig milieubewustzijn", maar hij is op zijn hoede voor de gevestigde orde die "arme mensen belast om geld te geven aan rijke mensen en grote bedrijven, terwijl China het allemaal negeert". Politici moeten luisteren. Ze moeten de wereld zien door de ogen van mensen die accepteren dat klimaatverandering een probleem is, maar die ook "elke maand opnieuw moeten vechten om rond te komen". Meer bij The Economist (€) |