5. Postfascisme vs. neofascisme De Fratelli d'Italia (Broeders van Italië), geleid door Giorgia Meloni 👇, zijn als winnaar uit de bus gekomen bij de Italiaanse parlementsverkiezingen. Deze politieke partij wordt omschreven als postfascistisch, een term die rechtstreeks verwijst naar het fascisme. Een woord dat op zijn beurt is afgeleid van het Italiaanse "fasci", dat het gezagsembleem van het oude Rome aanduidt, overgenomen door de milities van Benito Mussolini. Zijn fascistische regime wilde van Italië een natie maken met één gemeenschap, verenigd achter één man, die de mensenrechten afwees en van zijn land een politiestaat wilde maken. Omdat de gruwelen van W.O. II onlosmakelijk verbonden zijn met het fascistische gedachtegoed, maakt de Italiaanse historicus Enzo Traverso, in zijn boek The New Faces of Fascism, een onderscheid tussen postfascisme en neofascisme.
Postfascistische bewegingen putten hun ideeën uit het 20e-eeuwse fascisme, maar passen zich aan de regels van de 21e-eeuwse liberale democratie aan om zich in het politieke spel aanvaardbaar te maken. De vijanden van het postfascisme zijn niet langer andere naties (wat bij de fascistische ideologie het geval was), maar immigratie en de islam. Volgens Traverso is dit begrip nog steeds in beweging. Voorbeelden van postfascisten zijn volgens Traverso o.a. Donald Trump en Marine Le Pen. Hoe postfascisten hun land willen zien evolueren blijft onduidelijk, al schrijft de historicus wel dat de postfascistische leider autoritair blijft. "De Republiek die hij verdedigt zou niet de Republiek zijn die we nu hebben, waarbij het jus soli (een rechtsbeginsel op grond waarvan de nationaliteit van een persoon wordt bepaald door de plaats van geboorte) en een hele reeks openbare vrijheden ter discussie worden gesteld. Ook zou het institutionele systeem worden omgevormd tot een autoritair presidentialisme, met een beperking van de tegenmachten." Dit begrip mag niet verward worden met het neofascisme, een doctrine die de codes van Mussolini's fascistische Italië wil overnemen en toepassen op onze tijd. Partijen als Gouden Dageraad in Griekenland of Jöbbik in Hongarije zijn te omschrijven als neofascistisch. Meer hier en hier | 