Beste lezer,

Een loopgravenoorlog. We zagen het meer dan tachtig jaar geleden in West-Europa. En nu zijn we er alweer een paar jaar getuige van in Oost-Europa. Ook op de digitale snelweg gaat het er ruig aan toe. Zelfs in onze eigen christelijke wereld. Christenstrijders hanteren hun ‘zwaard’, gooien een ‘handgranaat’ en ondertekenen een verklaring.

De verklaringen tegen ‘extreemrechts’ en ‘extreemlinks’ hebben weinig opgeleverd. Een verklaring bereikt vaak alleen de groep die zich in de tekst kan vinden. Er wordt volop gepreekt voor eigen parochie. De Nashvilleverklaring leidde tot applaudisserende conservatieve evo’s en refo’s. De verklaring tegen ‘extreemrechts’ bracht juichkreten onder progressieve christenen teweeg. En bij de verklaring tegen ‘extreemlinks’ was het weer de beurt aan de conservatieve (of behoudende) christenen. De ‘waarheid’ is weer verkondigd, u kunt weer rustig slapen.

Het zou pas echt van moed en lef getuigen als een groep christenen opstaat met een verklaring tegen ‘extreem-ik’. 

Groet,

Jeffrey Schipper
Hoofdredacteur Cvandaag

PS: lees mijn volledige commentaar via onderstaande knop

Lees direct door.

Dit was de korte versie van 'Tussen de christelijke regels door - met Jeffrey Schipper'. 

Start uw gratis periode tot het einde van dit jaar en lees direct...

• Hoe er een loopgravenoorlog in christelijk Nederland woedt.
• Waarom een verklaring tegen 'extreem-ik' pas echt van moed en lef getuigt.
• Dat het opstellen van een verklaring tegen 'extreem-ik' uitermate pijnlijk is.