Lieve lezer,
Vorige week schreef Zainab Goelaman een nieuwsbrief voor Hard//hoofd over de verkiezingsuitslag. De hoeveelheid reacties die we daarop ontvingen heeft ons geraakt. Het lijkt of onze lezers door gedeeld verdriet heengaan.
Volgens ons is het goed om dit gevoel te erkennen. Het is belangrijker dan ooit dat we duidelijk maken dat we als leden van een vrije en progressieve gemeenschap niet alleen zijn. Dus lees elkaar, luister naar elkaar, zoek elkaar op en ga de straat op. Spreek je vrienden, familie, collega’s en buren aan en voer vandaag nog dat moeilijke gesprek over racisme in Nederland. Zo kunnen we gedeeld verdriet misschien omzetten tot gezamenlijk verzet.
Hieronder een paar reacties aan Zainab die de moeite waard zijn om te lezen.
Lieve groet,
Jochum Veenstra (hoofdredacteur) en Nina Läuger (adjunct-hoofdredacteur)
PS Zainab’s dankwoord op alle reacties die we ontvingen: ‘Ik heb het allemaal gelezen. Ik was er ontzettend ontroerd door en heb me gedragen gevoeld.’
—
Lieve Zainab,
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een reactie stuurde op een nieuwsbrief, maar deze raakte me en ik hoop dat dit bericht bij je terecht komt, vast wel.
Ik, witte Nederlander met op veel vlakken privileges, huil met je mee. De afgelopen maanden waren en zijn inderdaad verschrikkelijk. Nooit eerder was ik zo ontdaan door de staat van de wereld. Een heel stabiele geestelijke gezondheid is niet een van de privileges die ik heb (net als jij voel ik veel te veel) en de depressie en angsten houden me in hun greep, maken dat ik niet heb kunnen werken en niet naar school kon. Als ik zeg dat ik bang ben, reageert mijn vader met: ‘maar ze komen echt niet achter jou aan hoor.’ Hij snapt het niet. Voor mij is het glashelder: niemand is vrij tenzij we dat allemaal zijn, ieders vrijheid en veiligheid is in gevaar als we wie dan ook ontmenselijken.
Zainab, de strijd is niet gestreden, is nooit gestreden. Ik leef nu helaas even van dagdeel naar dagdeel, maar ik worstel me eruit. En dan sluit ik me weer aan om jullie te dragen en met jullie wakker te blijven. Mijn gebroken hart heeft me nog verder doen radicaliseren (let your heartbreak radicalize you - zag ik op een protestbord) en ik zie in ‘grote’ en kleine dingen dat ik hiermee mijn omgeving beïnvloed. Ik moet weer opnieuw uitvinden hoe ik op een voor mij gezonde manier activisme kan bedrijven, maar ik vind het wel. Ik zal er zijn en ik zal er alles aan doen om mijn geliefden daarin mee te nemen, zodat we met velen zijn.
Ik denk aan jou, ik denk aan iedereen die zich nu moet voelen alsof het mes ze nu officieel in de rug is gezet.
Met liefde, met radicale liefde kom ik eruit en zal ik verder strijden voor ons allemaal. Ik hoop dat je die een beetje voelt, die liefde die jij ook zoveel te geven hebt (ik voel die van jou wel en dank je daarvoor).
Van mijn wortels naar de jouwe,
Lotte de Schouwer.
—
Mooie woorden Zainab,
Dank voor het opbrengen van de kracht die het ongetwijfeld kost om die woorden te vinden en ze met ons te delen.
Alle goeds,
Maartje Smits en Rutger Lemm (ooit adjunct en hoofdredacteur van Hard//hoofd, we zijn dankbaar dat jij, jullie deze mooie vrijplaats voortzetten)
—
Ja we blijven wakker, ook hier doorwaakte nacht.
Jan Hoekema
—
Beste Zainab,
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen om je te troosten of om je gerust te stellen. Ik zou het wel graag willen weten. Want ik vind het vreselijk dat jij en waarschijnlijk ook veel anderen zich zo voelen door deze verkiezingsuitslag. Iedereen in mijn omgeving is geschokt. We zijn met veel meer dan de kiezers die nu op PVV hebben gestemd. Ik ga mijn best doen om onze stemmen te laten horen, zodat je/jullie je gesteund voelen.
Ik hoop van harte dat je je gesteund voelt door alle mensen die hebben gestemd op mensen die solidariteit belangrijk vinden.
Warme groet,
Sien Trotz
—
Met liefde. Wij hebben meer dan genoeg voor iedereen.
Jeroen de Leeuw
—
Lieve Zainab, heus er zijn heel veel mensen die net zo verbijsterd zijn als jij. Vertrouw daarop, ze blijven strijden!!!
Ans van Berkum
—
Beste Zainab,
Ja, dat doen we.
Ik voel me aangesproken.
Ik schaam me kapot.
Met hartelijke groet,
Arno Havermans
