"Ik wil later voorganger worden"

Beste Cvandaag-lezer,

"Ik wil later voorganger worden, net als ds. Girgis." Het is voor de Soedanese Khamis Gatwish (11) een opvallende uitspraak. Met zijn familie vluchtte hij naar Caïro, Egypte. De uitputtende reis vol moeilijkheden eindigde bij de gastvrije kerk van ds. Girgis.

In Egypte wonen miljoenen Soedanese christenen die moesten vluchten vanwege de burgeroorlog in 2023. Voorganger Fr. Girgis begon in 2024 een school voor de vele christelijke Soedanese kinderen die over straat zwierven. Met de Cvandaag Crowdfund hopen we 4 maanden eten voor deze kinderen mogelijk te maken. Geef jij hen ook een maaltijd?

Khamis vluchtte door de woestijn naar Egypte: christelijke school geeft nieuwe hoop
In het hart van de Soedanese hoofdstad Khartoem, in de wijk Al-Souk Al-Arabi (De Arabische Markt) begon het verhaal van Khamis Gatwish (11) —een verhaal vol pijn, verlies en een hartverscheurend afscheid van alles wat ooit vertrouwd was. Het land belandde in een gruwelijke oorlog tussen twee concurrerende legers waar vooral de burgers de dupe van werden.

"Het was een zaterdag... ik herinner het me nog precies," zegt Khamis. Die dag was hij met zijn familie naar de stad in geweest voor een samenkomst van zijn kerk. Maar op weg naar huis wreden de dromen van Khamis en zijn familie verpulverd: kogels floten door de lucht, vliegtuigen cirkelden boven hun hoofd, en op straat werden mensen zonder genade vermoord.

Ze moesten vluchten want de oorlog werd met de dag wreder. "We besloten alles achter te laten en te reizen… we dachten aan Egypte." Maar hun hoop botste snel op de realiteit: ze hadden geen geld, geen vervoer, geen veilige uitweg.

De moeilijkste weg
Uiteindelijk kozen ze voor de moeilijkste weg. Negen lange dagen liepen ze te voet door een meedogenloos woestijnlandschap, onder een brandende zon, met steeds diezelfde angst: “Wat als we elkaar kwijtraken?” Het was een tocht vol uitputting, honger, en voortdurende onzekerheid.
Toch bereikten ze de Zuid-Egyptische stad Aswan. Daar deed een kerk haar deuren open—letterlijk en figuurlijk. Christelijke naastenliefde maakte dat ze klaar stonden om de stroom van vluchtelingen bij te staan. "Diezelfde dag regelden ze vervoer naar Caïro," vertelt Khamis.
Maar de reis was meer dan een verhuizing. Het was een ontworteling. Khamis liet zijn huis, zijn herinneringen, zijn kindertijd achter. Alles bleef achter, behalve de hoop op een nieuw begin.

Nieuw begin
Khamis vond dat nieuwe begin in de wijk Ezbet el-Nakhl in Caïro. Daar kwam hij terecht op de school van een Koptische kerk. Een plek waar hij niet alleen onderwijs krijgt, maar ook iets veel belangrijkers: warmte, veiligheid, en ruimte voor zijn verhaal. De leraren zijn zorgzaam en vol aandacht. Hier mag hij verdriet hebben. Hier mag hij helen.

"Ik wil later voorganger worden, net als ds. Girgis"

De school is ontstaan uit liefde—de liefde van Christus. De kerk die haar draagt, telt zo'n 30.000 Egyptische leden. Meer dan de helft van die Egyptenaren leeft onder de armoedegrens, dus de kerkleiders hebben hun handen vol om voor 'eigen volk' te zorgen. Toch hebben zij hun harten én handen geopend voor de Soedanese vluchtelingenkinderen. Een wonder op zich.

"Ik wil later voorganger worden, net als Ds Girgis", zegt Khamis. "Ik wil net zo goed zijn als hij, en andere mensen helpen." Ds Girgis is degene die de school in 2024 startte en die er de leiding aan geeft. Hij was vroeger arts, maar geeft nu met 26 andere voorgangers leiding aan zijn kerk. Hij kan het niet laten, dat arts zijn, en heeft dagelijks spreekuur om de medische problemen van de Soedanezen aan te horen en recepten te schrijven.

Klaslokaal vol hoop
Khamis’ reis begon in chaos, maar hij eindigde in een klaslokaal vol hoop. En daar, tussen schoolboeken en warme blikken, komt hij op adem om het leven aan te kunnen.