Hallo cultuurliefhebber, Toen de Golden Earring begin deze maand ter ziele ging, sprak muziekrecensent Jan Vollaard over „het einde van een legendarisch rocktijdperk”. Hij schreef direct een gloedvolle muzikale necrologie, want, stelde hij: „Na hen is er geen Nederlandse rockband die zo’n grootse carrière zal kunnen neerzetten.” Het is niet veel popgroepen gegeven, dat ze bij het uit elkaar gaan zoveel stof doen opwaaien. Maar deze week gebeurde het weer, toen het Franse duo Daft Punk via een mysterieuze video op Youtube bekendmaakte te stoppen. Daarin is te zien hoe, in een verlaten woestijn, de ene robot een ontstekingsmechanisme inschakelt, waarna de andere robot explodeert en de jaartallen 1993-2021 in beeld verschijnen. De video, Epilogue, is al ruim 20 miljoen keer bekeken. Ook op de NRC-redactie bleken er vele fans rond te lopen en was het einde van Daft Punk groot nieuws. Dus werd opnieuw besloten tot een muzikale necrologie, met poprecensent Hester Carvalho als de gedroomde auteur. Zij is een van de weinigen die het illustere duo ook echt ontmoette, bij het verschijnen van hun debuutplaat in 1997. „De liedjes van Daft Punk waren dansbaar en ontroerend tegelijk”, schrijft Carvalho in haar mooie ode, „als elektronische smartlappen, met een lach en een traan.” En dan heb ik het nog niet eens gehad over de scheiding van het powerkoppel Kanye West en Kim Kardashian. Ook dat mag je gerust het einde van een tijdperk noemen. Hoe groot hun invloed was, lees je in dit verhelderende profiel van Rolinde Hoorntje. |