Lieve lezer, Kamperen: ik dacht dat ik er dol op was. Vlak voor mijn vertrek naar de Belgische Ardennen haal ik herinneringen op van ochtenddauw, regendruppels op het tentdoek en een nachthemel vol sterren. Ik denk dwangmatig aan alle clichés, bekijk foto’s op Pinterest van tentjes aan de voet van een berg en hoor mezelf defensief reageren op mijn moeder die zegt: ‘Goh, kamperen? Jij?’. Het idee dat ik er dol op ben is niet uit de lucht komen vallen. Nog geen twee jaar geleden reed ik heel Slovenië door met een ex-geliefde en een klein tentje. Mijn herinneringen: positief. Als ik foto’s terugkijk, zie ik blije gezichten en een indrukwekkend landschap. Van de ruzies over het invouwen van een Quechua 3-seconde-tent en mijn afgunst voor muggen, wespen, mensen, regen, modder, hitte, kou, slechte koffie en met een wc-rol over de camping herinner ik me weinig. Deze reis: een ander gebied, een nieuwe geliefde, hetzelfde kleine tentje. Elke ochtend word ik wakkergemaakt door een kraaiende haan. Elke avond word ik in slaap gesust door het geschreeuw van tientallen baby’s. Muggenbulten: vijf. Rode mierenbeet: één. We geven het na dag drie op om drinkbare koffie te zetten. Op dag zes stel ik voor om eerder naar huis te gaan. Ook wij maken ruzie. Ook wij maken foto’s waarop niets van dit alles te zien is. Misschien is kamperen zoals bevallen. Het ongemak is zo groot en ondraaglijk dat je hersenen de pijn wissen. Wat je overhoudt is de herinnering aan jouw pasgeboren baby voor het eerst in je armen. Of in dit geval: het openen van de tent in de ochtend met de mooiste zonsopkomst die je ooit hebt gezien. Daarom ben ik er vrij zeker van dat ik volgend jaar de tent gewoon weer uit de schuur haal en de haringen in de grond mep. Ik zet mijn campingstoel neer naast het kabbelende beekje en de ‘nieuwsgierige’ wespen. Ik zal het iets te koude briesje en de wespensteek voelen en bedenken: binnenkort weet ik hier niets meer van. Liefs, Sophia Blyden Chef Literair |
|
Tijd voor een dekoloniale Indië-herdenking! |
|
Benjamin Caton, zelf Indo van de derde generatie, organiseert vandaag een dekoloniale Indië/Indonesië-Nederland Herdenking. Want, schrijft hij, 'een grote en groeiende groep mensen voelt zich niet thuis bij de koloniale herdenking op 15 augustus.' |
|
Zomergast Lieke Marsman was eenzaam tussen de camera's |
|
Presentator Janine Abbring vroeg haar gast weliswaar emotie te tonen, maar wist zich geen raad met het verdriet dat Marsman niet uit de weg ging. |
|
Steun de makers van de toekomst |
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Fenna Schilling. |
|
|
We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Aan iedereen die ons al steunt, zeggen wij: heel veel dank dat je deze unieke plek mogelijk maakt! |
|
Wij zoeken een nieuwe hoofdredacteur! |
|
Als hoofdredacteur ben je de spin in het web van de redactie van Hard//hoofd. Interesse? Reageer uiterlijk zondag 21 augustus! |
|
Steun Hard//hoofd en verzamel kunst |
|
Hard//hoofd gelooft dat nieuwe makers iets te zeggen hebben en het verdienen om gehoord te worden. We staan onvoorwaardelijk voor inhoud, radicale kwetsbaarheid en experiment en we vechten voor de vrijheid om te maken wat wij willen. Dat kost geld. Met jouw hulp kan Hard//hoofd bestaan. |
|
|
|