Beste Do, Gedrag van mensen is een ingewikkeld ding. Meningen over hoe anderen zich (horen te) gedragen hebben we snel, en hoe je jezelf wil gedragen is nog een hele opgave. In dit artikel lees je over aanpassen, je laten inpakken, erin tuinen, daar kwaad over worden en voor schamen. En ook, hoe het anders kan gaan. Vriendelijke groet, Hilda Lemaire Als je jong verteld en voorgedaan is wat van je verwacht wordt, dan leer je je goed aanpassen. Is aanpassen dan slecht? Ik vind van niet zolang het in de categorie van ‘je een beetje gedragen’ past. Anders wordt het zoals bij Myra*. Myra groeit op in een gezin waar vader jong wegviel, moeder snel hertrouwde, en Myra oprecht blij was dat ze weer een normaal gezin waren. Compleet, broertje, zusje, vader, moeder. Niks aan de hand. En dat moest vooral ook zo blijven, er is niks aan de hand. Er waren duidelijke leefregels, de duidelijkste was wel: We kijken om naar de mensen om ons heen en geen aanstelleritis. “Als ik zei dat ik bang was om naar school te gaan, omdat ik daar gepest werd over niet eens een echte vader te hebben, dan was dat onzin. Dan trok ik aandacht en had ik het er zelf zeker naar gemaakt. Ik moest niet zo zielig doen. En nu naar school!“ *Situaties komen overeen met mijn praktijk, maar namen en concrete ervaringen vanzelfsprekend nooit. Myra is begin veertig en meldde zich in mijn praktijk met de vraag ‘Hoe kan ik met mijn moeder goed blijven omgaan zonder mezelf te verloochenen. Ik pas me steeds zo aan, en kom elke keer weer zo chagrijnig van bezoekjes aan haar terug.’ Myra toont als een vrouw die de boel goed in de hand heeft, en als je haar leven van nu zo hoort, dan versterkt het dat beeld. Goed werk, relatie, huis, vriendenkring. Het zet veel mensen op de verkeerde been, haarzelf ook. Lang volgehouden om haar gevoelens niet serieus te nemen, aanpakken en doorgaan. Als wij daarover praten, merk ik op dat ze zo kwaad lijkt te zijn. Daar schrikt ze in eerste instantie van. Kwaadheid was al helemaal iets wat niet in het gezin voorkwam. “Nooit geleerd te mogen zeggen dat ik iets niet leuk vind, altijd een beroep op mijn verstand gedaan en de wijste moeten zijn. Ik mocht geen nee verkopen, en dat ben ik de rest van mijn leven blijven doen. Ik voel me erin getuind, ben erin getrapt, en dat doe ik nog steeds. Ik laat me zo makkelijk inpalmen.” Stil. Ik blijf ook stil, er broeit iets. “Ik schaam me daarvoor" zegt Myra dan en een diepe zucht en ontreddering in haar ogen. We gaan praten over schaamte en kwaadheid. Schaamte verplet, en stopt weg waarover het moet gaan. Kwaadheid, daaruit kan je lering trekken. “Pak jezelf niet in” zeg ik. Myra is nooit toegekomen om zelf betekenis te geven aan haar gevoelens, anderen die zeiden dat het niet waar was wat ze voelde, vertaalden haar gevoel en vertelden haar hoe ze ermee om moest gaan. Nooit geleerd op eigen benen te staan, emotioneel gezien. En het is nu de hoogste tijd dat wel te doen. Onlangs kwam Myra voor het laatste gesprek, al terugblikkend vertelde ze over de opbrengst: "Ik werd niet gezien maar opgepoetst, zodat ik in de gewenste plaatjes pas. Hier heb ik mijn eigen plaatje gemaakt en dat voelt heel erg waar, het is van mij, dit ben ik. Er is ballast weg, er is last weg, niet door trucjes, gewoon merken dat ik niet meer zo hoef na te denken, het gaat natuurlijker." Twee blije koppies hier in mijn praktijk, die van haar en die van mij. Terugkomend op de titel van dit artikel, Gedraag je! Wat mij betreft is dat: Neem je gevoel serieus en gedraag je ernaar met verstand. Prettige dag! Hilda Lemaire Hilda Lemaire 06 242 13 059 www.doenenlaten.com Ken je anderen voor wie dit artikel interessant kan zijn? Mail hem gerust door, graag zelfs. Copyright © Hilda Lemaire. Alle rechten voorbehouden. Artikelen of delen hieruit mogen elders gepubliceerd worden, maar alleen op o.v.v. het copyright en de naam van de website. Abonneren op de gratis maandelijkse artikelen? Dat kan via www.doenenlaten.com | |