‘Hoe gaat het met de wond?’ vraagt Borre. Hij drinkt thee, maar heeft voor mij een glas water neergezet. Ik voel voorzichtig aan mijn kin. Er blijft wat van de zalf aan mijn vingertoppen plakken. ‘Langzaam beter.’ ‘Wat is er precies gebeurd?’ ‘Een stom ongeluk. Ik was afgeleid en morste gloeiendhete thee over mijn gezicht.’ Hij glimlacht vriendelijk. ‘Waardoor was je afgeleid?’ ‘Een tv-programma over vermissingszaken in Amerika. Mensen die zomaar verdwijnen.’ Er was een student, Alice, die een tas had gepakt en een ticket naar Athene geboekt had. Ze stapte in haar auto en reed weg van de campus. De auto werd twee dagen na haar vertrek aan de rand van een bos teruggevonden, slechts enkele kilometers verderop. De sleutel zat nog in het contact en haar tas lag op de passagiersstoel. In de tas zaten twee schone onderbroeken, drie flessen wodka en een boek over Griekse mythologie. De aflevering liet me niet meer los. Naderhand las ik op fora allerlei plausibele verklaringen. ‘Maybe Alice disappeared in a rabbit hole,’ schreef iemand op Reddit. Dat vond ik een geruststellende gedachte . Ondanks alles hoopte ik toch dat er iets van magie bestond, iets wat ons van het grote niets kon redden. ‘Wil je verdwijnen?’ vraagt Borre. ‘Nee.’ Ik voel een rilling door mijn lijf gaan en denk aan al mijn opgeslagen selfies. Bewijs dat ik besta. |