Een ingrijpende beslissing

Ik heb een ingrijpende beslissing genomen. Na 14 jaar heb ik besloten om met mijn kookstudio en winkel van De Rozijnenkorf te stoppen. De Rozijnenkorf gaat online verder. De website gaat met me mee. De naam van de onderneming neem ik mee. Ik ga, onder de vlag van De Rozijnenkorf, deels andere dingen doen. Die wel allemaal met food en wijn, mijn vak, te maken hebben. Wat dat precies zal zijn, weet ik nog niet. Ik heb hulp in de arm genomen om dat uit te vinden.

De webshop houd ik voorlopig in stand. Voor de (uit)verkoop van wijnen, olijfolie en andere zaken. Zodat jullie, mijn vaste klanten, mij online kunnen blijven vinden voor de wekelijkse boodschappen. En mij kunnen helpen om omzet te genereren gedurende deze transitiefase. Dat geeft mij de ruimte om hier doorheen te komen. Totdat ik een beter beeld heb van wat ik ga doen. Ik nodig jullie dan ook van harte uit om mij door deze fase heen te helpen.

Vanaf zaterdag 16 januari start de uitverkoop en de verkoop van de inventaris. De kookstudio wordt ontmanteld op 12 en 13 februari. In de week erna volgt de ontmanteling van de winkel en het inpakken van de spullen die over zijn. In de laatste week van februari vindt de verhuizing plaats naar de tijdelijke opslag. Per 1 maart is mijn Rozijnenkorf leeg.

Als er iemand is die de winkel inclusief voorraad en inventaris met of zonder kookstudio van mij wil overnemen, neem dan zo snel mogelijk contact met me op. De naam van de nieuw te vestigen onderneming zal dan een andere moeten zijn. Want ik neem mijn merknaam De Rozijnenkorf mee.

Ook als je interesse hebt in het kopen van meubilair, tafels, bestek, servies, lampen, wijnkasten, wijntonnen, wijnkoelkasten, kookboeken, potten en pannen, afzuigkappen, ovens en andere keukenapparatuur. Laat het me weten. Jullie kunnen me sowieso al enorm helpen met elke aankoop die je de komende tijd in de winkel doet van wijn, azijn, olijfolie en ander lekkers. Want de plannen voor de ontmanteling en verhuizing gaan ondertussen door en per 1 maart moet het pand leeg zijn. En wat verkocht is, hoeft ook niet naar de opslag.

Voorlopig is de winkel geopend op donderdag en vrijdag van 10.00 tot 17.30 uur en op zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur en op afspraak. Dat laatste met name om elkaar te spreken over overname van inventaris of andere zaken.

Deze corona-tijd is voor ons allen een enerverende periode. Met voor sommigen grote zorgen, verlies en onzekerheid. Voor anderen rust en bezinning. En tegelijkertijd is het een periode van verandering, groei en toekomst. Voor mij spelen al deze elementen. Het is niet makkelijk voor me geweest om deze ingrijpende beslissing te nemen. Ingrijpend. Omdat dit pand al 14 jaar niet alleen mijn onderneming is. Maar ook mijn thuis. Dat maakt het extra beladen voor me.

Ik zou echter niet mijzelf zijn, als ik ook niet in deze fase van mijn leven, licht zou zien aan het einde van de tunnel. Als ik ook niet zou zien dat deze corona-tijd naast veel ellende, verdriet en onzekerheid ook kansen en nieuwe perspectieven biedt. Ik ben juist iemand die in alle negatieve dingen die we meemaken uiteindelijk altijd het positieve ziet. Misschien komt deze ingrijpende verandering van mijn pad net iets te vroeg. Toch is het zo, dat ik al een tijd, ook voor corona, worstelde met de grote hoeveelheid werkuren. Met name in de hele late avond, het vele staan en de arme balans tussen werk en privé. Ik wist alleen nog niet hoe het dan wel moest. Dus kon het niet anders dan zo zijn dat ik, na de vertraging die de sluiting van de horeca met zich mee bracht, wel na moest denken over hoe het nu verder moest met mij en mijn bedrijf.

En nu de corona-maatregelen naar verwachting veel langer duren dan gedacht, moest ik wel besluiten nemen over de weg van mijn onderneming. Niks doen was geen optie. Ondernemen is ook je flexibel aanpassen aan de realiteit. Tijdig bijsturen. En dat is wat ik doe. Het is niet gezegd dat ik zonder corona deze beslissing nooit had genomen. Er spelen ook persoonlijke overwegingen mee.

Het is zoals het is. Ik heb nog nooit in mijn leven in zo’n korte tijd zo veel ingrijpende beslissingen moeten nemen. Ik kan niet anders dan me neerleggen bij de situatie. En doen wat goed is voor mij en voor mijn toekomst. Want ik ben bereid om van koers te wisselen. Achter te laten wat ik in al die jaren met veel plezier heb opgebouwd. En wat ik eerder nog niet achter laten kon. Nu kan ik dat wel.

Ik merk aan mezelf dat vooral de gebeurtenissen van de laatste weken een energie in mij hebben vrijgemaakt, die ik van mezelf herken. Die ik ook nodig heb. Waarop ik al een poosje wachtte. Maar die maar niet kwam. En die, voor sommige vrienden van De Rozijnenkorf, geen onbekende is -:). Zij weten van barre tochten in de sneeuw. Het inpakken en bezorgen van hemelstuiterende hoeveelheden kerstpakketten. En ondertussen ook nog even helpen bij de verbouwing en verhuizing tegelijk. Dat deden we ook nog even tussendoor. Diezelfde energie voelde ik vanochtend weer een beetje in mij stromen. Strijdbaarheid, vechtlust en het geloof dat het wel goed komt.

Ik sta in dit verhaal gelukkig niet alleen. Er zijn vele vrienden van De Rozijnenkorf. Stuk voor stuk bijzondere mensen die veel voor mij betekenen. En dat blijven doen.

Madelon

www.derozijnenkorf.nl