| Beste Do, ‘Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.’ Ik vind het een heldere boodschap EN het is ook een beetje platgetreden uitspraak die weer niet helemaal waar is. Want in een nieuwe omgeving, kan je best andere reacties terugkrijgen op gedrag wat voor jou zo vanzelfsprekend is. Maar dat weet je nooit zeker. Waar je wel zeker van kan zijn, is wat je zelf doet. En laat. Met andere woorden, wil je iets anders krijgen dan moet je ook wat anders gaan doen. En op je doen en laten heb je heus invloed. Onderschat dat maar niet.
Daarover meer in onderstaand artikel. Vriendelijke groet, Hilda Lemaire | Artikel: DOEN. En ...... laten! |
Dat invloed op je doen en laten mogelijk is, betekent niet dat het gemakkelijk is. Dingen anders aanvliegen, er anders over gaan denken vraagt behalve inzicht hoe dat werkt ook doorzettingsvermogen en moed. Hulp daarbij vragen is misschien ook niet zo gemakkelijk, maar wel slim. Het is zo vanzelfsprekend geworden om te blijven denken en voelen zoals je ooit hebt moeten doen. Ofwel omdat het tegen je gezegd werd ofwel omdat het de enige manier was om overeind te blijven. Een paar voorbeelden van die zo vanzelfsprekend geworden gedragingen:
• Als jij je nu eens wat anders zou gedragen, niet zo op mij zou zitten hakken, dan zou het een stuk beter gaan (in onze relatie, op onze afdeling etc).
• Wat ik wil, doet er toch niet toe. Ik houd dus mijn mond en pas me aan terwijl ik me vanbinnen steeds ellendiger voel.
• Niet zeuren, er zijn altijd mensen die het erger hebben, rug recht en doorgaan.
• Ik ben verantwoordelijk voor het goed voelen van de ander.
Het is een greep uit het leven zoals dat kan gaan en waar je op den duur toch veel last van krijgt in relatie met anderen. Het voelt niet goed.
Het kan echt anders. Één van de manieren waarop het anders kan, is door jezelf te trainen om je eerste gedachten bij een gebeurtenis eens onder de loep te nemen. Hoe waar zijn die gedachten nu eigenlijk?
Meestal hebben we te maken met aannames dat het wel weer zo zal zijn. Het ‘zie-je-nou-wel-isme’ noem ik dat.
Zou je objectief gezien ook andere gedachten kunnen hebben? En welk voordeel kleeft er wellicht aan om te blijven denken zoals je altijd deed? Oeps ….
In de praktijk:
Gerard*, 48 jaar, relatie, kinderen, werk. Hij krijgt steeds meer verwijten, vooral van zijn vrouw en kinderen en weet niet hoe daarop nog te reageren. ‘Ik kom er niet uit’ vertelt hij in ons eerste gesprek.
Zijn omgeving zegt dat hij de dingen omzeilt, dat je nooit weet wat je nou echt aan hem hebt. Zakelijk gezien niet, daar is hij glashelder, maar zodra het om menselijke relaties gaat, is hij weg.
Gerard zelf beleeft dat heel anders. Hij vindt dat hij vooral thuis expres genegeerd wordt, gewoon om hem te jennen en dat hij dan weer water bij de wijn moet doen om het niet te laten escaleren.
Dat genegeerd worden is een heel bekend iets voor hem als opgroeiend kind. En de vele onuitgesproken ruzies in het ouderlijk huis ook. IJzige stiltes met op onverwachtse momenten fikse uitbarstingen. Doodeng voor zo’n klein jochie.
Terug naar hier en nu en of je objectief gezien ook andere gedachten zou kunnen hebben.
‘Zou het ook kunnen zijn dat iemand het gewoonweg niet met jou eens is? Nog best graag met je om wil gaan, maar over sommige zaken ook verschilt van inzicht?’ vroeg ik hem.
Hij keek me aan alsof hij water zag branden. Ik hield voet bij stuk en we gingen samen eens zoeken wat voor andere gedachten je ook zou kunnen hebben als bijvoorbeeld in het gezin niet wordt gedaan wat hij belangrijk vindt.
Het werd wat makkelijker toen ik hem vroeg zich voor te stellen dat een vriend van hem deze situatie aan hem zou vertellen. Even weg van je eigen denkpatronen.
*Situaties komen overeen met mijn praktijk, maar namen en concrete ervaringen vanzelfsprekend nooit. | Welk voordeel levert het je op? |
Ik vroeg hem ook wat het voordeel toch is dat hij zo bleef doen zoals hij altijd deed. Stilte. ‘Ja jee zeg, daar vraag je me wat, dat vind ik een moeilijke vraag hoor. Maar ja, dat is natuurlijk wel belangrijk he dat je dat weet. Ja, goh, nou. Hoe bedoel je die vraag eigenlijk?’
Ik was ook even stil, wat gebeurt daar nou. Is dat het omzeilen? Ik legde het hem voor, want de vraag die ik stelde is op zich niet zo ingewikkeld.
Dat was nieuw voor hem, dat ik mijn gedachten hardop voorlegde, hem niet negeerde en wel iets zei wat niet persé leuk is om te horen.
Het vraagt speurwerk om dat voordeel te vinden. Haast in ieder gesprek komt het aan de orde. Gerard vindt het inmiddels een interessante vraag en vertelt me erover: ‘Hee Hilda, ik heb ’s zitten nadenken, ik geloof dat ik op die manier ook steeds mijn gelijk probeer te krijgen. Klinkt misschien raar, maar als ik steeds toegeeft en wegduik, heb ik ook reden om te mokken. Enne …., beetje rare manier van aandacht vragen is het wel.’
Het mooie van anders leren denken is dat het een beweging in gang zet van ook anders voelen en daarmee anders handelen. Bijvoorbeeld:
Stel, je hebt echt veel, teveel stress. Dat geeft vermoeidheid. De vermoeidheid geeft het idee (gedachte!) dat je rust nodig hebt. Rust betekent voor veel mensen minder actief worden (gedachte!). Maar minder actief worden zorgt weer voor verminderde lichamelijke conditie, en dat brengt weer vermoeidheid teweeg. Dat schiet niet op. Voor je het weet kom je namelijk dan in een foute kringloop.
In beweging komen wel (DOEN!), maar niet op de manier zoals je deed en stress veroorzaakt (LATEN!).
| Verzoek nummers voor de 100e editie? |
Volgende maand jaargang 10, editie 100. Ik schreef het vorige nieuwsbrief al. Daar ga ik iets mee doen, let op: Heb je verzoeknummers waarvan je graag wil dat ik erover schrijf, stuur het mij op. Dat kan iets zijn waar je benieuwd naar bent hoe ik dat vind en zie, of een thema waar je graag eens meer openheid over zou willen in de beslotenheid van een artikel. Of iets waarvan je vindt waar nooit eens bij stil wordt gestaan. Of ………. Er zijn al verzoeknummers binnengekomen, maar houd je niet in. Niet alles hoeft in één nieuwsbrief gepropt. Ik ga zorgvuldig te werk en gebruik geen persoonlijke en herleidbare gegevens van je.
Twee restricties:
De eerste. Graag wel verzoeknummers rond mijn vakgebied. En de tweede is de sluitingsdatum voor inzenden, en die is 12 maart 2017.
Mailen kan naar [email protected] Ik wens je het beste in al je doen en laten. Misschien vandaag ook eens iets doen wat je anders zou laten? Prettige dag! Hilda Lemaire Hilda Lemaire
06 242 13 059 www.doenenlaten.com Ken je anderen voor wie dit artikel interessant kan zijn? Mail hem gerust door, graag zelfs. Copyright © Hilda Lemaire. Alle rechten voorbehouden. Artikelen of delen hieruit mogen elders gepubliceerd worden, maar alleen op o.v.v. het copyright en de naam van de website. Abonneren op de gratis maandelijkse artikelen? Dat kan via www.doenenlaten.com |
|
