NIEUW FLINKS: Toenemende economische onzekerheid door de coronacrisis, lange rijen bij de voedselbank: je zou zeggen dat de linkse partijen een goed verhaal te vertellen hebben in de verkiezingscampagne. Toch staan SP, GroenLinks en PvdA er in de peilingen zo slecht voor dat ze gezamenlijk minder zetels dreigen te scoren dan de PvdA in zijn eentje haalde onder Samson in 2012. En desondanks lukt het links niet de rangen te sluiten. 

Neem Bram Peper: de PvdA-mastodont herhaalde in het AD dit weekend zijn kritiek op het lijsttrekkerschap van Lilianne Ploumen en op de partij („we hebben geen idee meer wat er leeft onder de massa”). En Lilian Marijnissen (SP) viel de afgelopen dagen, in de podcast Betrouwbare Bronnen en bij Buitenhof, het meest op door haar kritiek op haar linkse kompanen.

Link(s)e soep: Speldenprikjes in campagnetijd, kun je ook zeggen. Het werkelijke probleem van de linkse partijen is nog vele malen groter. Een deel van de traditionele achterban is weggevallen, een deel wil wél economische herverdeling, maar haakt af als de linkse partijen hun andere, sociaal-culturele standpunten op de agenda zette. Onze Haagse redactie duikt in de vraag waarom het links niet lukt groter te worden, in de nieuwste podcast-aflevering van Haagse Zaken.

CAMPAIGN IN POETRY: Deze weken is alles geschreven in campagnetaal. En dus ging CDA-lijsttrekker Wopke Hoekstra het natuurijs op met Erben Wennemars (vast toeval dat het uitstekend campagnemateriaal opleverde). En dus overlaadde D66-lijsttrekker Sigrid Kaag de provincie Noord-Brabant in het Brabants Dagblad met superlatieven („de motor van de Nederlandse economie”, vol bedrijven waar ze „supertrots” op is) en probeerde ze het vuurtje op te stoken tegen de coalitie van VVD en CDA met FVD aldaar. 

Zo calculeren alle partijen elke zet tot in de puntjes, schreef collega Lamyae Aharouay dit weekend al, inclusief pikante anekdote over een minister (niet Hoekstra) die pas naar een talkshow wilde komen toen het over schaatsen ging.

Campaign in poetry II: Deelname aan debatten kun je moeilijker afdwingen. Zo maakte RTL gisteren de zes partijen bekend die mogen meedoen aan het eerste grote tv-debat: VVD, PVV, CDA, D66, SP en GroenLinks. Pech voor de rest: de PvdA is te klein, dus Ploumen is er niet bij. Maar over de invulling van die debatten wordt wél volop overlegd.

Zo kon het, schrijft Tom-Jan Meeus, dat de VVD alle CDA-pogingen  tot één-op-ééndebatjes tussen Hoekstra en Rutte blokkeerde. Iedereen weet dat zo’n tweestrijd beide partijen kan helpen. Maar de VVD passeerde Hoekstra, en zette vooralsnog in op debatten met Wilders en Kaag.

Govern in prose: Het zal weinig aantrekkelijk zijn om straks met een reusachtige VVD een coalitie aan te gaan, maar voorlopig zijn die zorgen ver weg voor Rutte. Zijn positie is onaantastbaar, en zaterdag kreeg hij op Radio 1 ook nog eens bijna een uur lang alle ruimte van zijn boezemvriend Jort Kelder. Het moest een fijn gesprek worden, „zonder hijgerige ic-artsen” volgens de aankondiging. Dat zal het voor Rutte vast geweest zijn: hij kon zich precies de statuur aanmeten die hem stemmen oplevert. Zo leerden we dat de premier nooit vermoeid oogt „omdat ik het ontzettend mooi vind dat ik dit mag doen” en trok Kelder en passant een vergelijking tussen Rutte en Churchill. Zelden zal een politicus met zó weinig zenuwen in een interview gezeten hebben.

THE INFAMOUS GRAUS: Het was een bommetje op het Binnenhof, de NRC-publicatie over de wereld van Dion Graus, die tijdens zijn PVV-Kamerlidmaatschap volop ruzie zocht, sjoemelde met zijn vergoedingen en – bovenal – zijn persoonlijk ingehuurde beveiligers niet in geld betaalde maar in plaats daarvan seks met zijn vrouw aanbood. Geruchten over al die praktijken waren er al wel, maar nu beschikt de Rijksrecherche over nieuwe informatie. Met dank aan Graus zelf, die jarenlang alles in zijn leven liet vastleggen op tape, zodat het ooit gebruikt kon worden als materiaal voor de film, het boek en het stripalbum over „het leven van de laatste Limburgse ridder”.

(GR)AUSGANG: PVV’ers namen de afgelopen dagen de telefoon niet op, Geert Wilders (blijkbaar een trouw abonnee) tweette alleen dat hij zijn NRC in de kattenbak had gelegd. Veel opties heeft Wilders ook niet, schrijft collega Pim van den Dool vandaag: de PVV-kandidatenlijst is al ingeleverd, en Graus keert met zijn dertiende plek vrijwel zeker terug in de Kamer. Mocht Wilders hem eruit zetten, dan zal Graus zijn Kamerzetel niet opgeven – daar hintte hij in één van de tapes al op.

Maar ook de rest van het Binnenhof houdt de lippen stijf op elkaar. Wat te denken van Kamervoorzitter Khadija Arib? Na de #metoo-beweging vroeg zij aandacht voor seksuele intimidatie in de Kamer. Ze introduceerde integriteitsregels voor de Kamerleden. De casus-Graus lijkt een uitgelezen kans om die aandacht in de praktijk te brengen – maar Arib reageert nog niet.