| Lieve lezer,
Ons land bevindt zich in een tweespalt. Aan de ene kant staat een groep die, in alle vrijheid zonder iets in het eigen lichaam te spuiten, zich naar de ademverrottende, gaten-in-het-geheugenslaande, hart- en vaatdichtslibbende ratsmodee wil zuipen in het café. Aan de andere kant staat een groep die zich naar diezelfde tyfus wil zuipen, in de zekerheid dat zij en anderen niet doodgaan aan het coronavirus. De rokers, die zich niet naar de ratsmodee maar naar een andere wisse dood willen paffen, staan mokkend buiten: hun vrijheid wordt toch al jaren beknot. De volgende generatie, kinderen nog, weet al aan welk schompes ze zullen vergaan: het klimaat.
De vrijheid om je eigen levenseinde te kiezen is een groot goed. Daarom is het jammer dat we nu al met zijn allen besluiten wat dat einde voor onze (klein)kinderen wordt, terwijl de meeste van hen nog moeten puberen en rebelleren. Die moeten nog kiezen of ze vieze pilletjes van festivalgangers willen aannemen, off-piste willen skiën, met vuurwerk stunten, een peuk opsteken in de fietsenstalling, dagelijks met een patatje oorlog ontbijten, wankele keukentrapjes gebruiken, pijlstaartroggen aaien of de straat op gaan tegen vaccinaties. Misschien willen ze dat wel veel liever dan bosbranden, overstromingen, honger, longproblemen, oververhitting.
Het gaat om de keuzevrijheid van ons einde. Dat kun je een wanhopig argument vinden, maar ik hoop dat het iedereen, pro- en antivaxxers, rokers en niet-rokers, jong en oud zou verenigen. Daarom lijkt het me belangrijk dat we onze CO2-uitstoot drastisch verminderen, minder vlees eten, minder vliegen en minder kopen: laten we inderdaad net doen alsof we lang en gezond willen leven.
Doe hier het jouwe mee en tot op de Klimaatmars 6 november,
Marthe van Bronkhorst
Columnist | 