|
Is het echt nog maar zo kort geleden? Dat het Malieveld en het Jaarbeursplein vol stonden met zorgmedewerkers die hard moesten vechten voor waardering en een cao? En nog veel harder om gezien te worden. Er was een crisis voor nodig om ieders ogen te openen. Nu ziet iedereen hoeveel respect de zorg verdient. Want hier draait het om het grootste goed van iedereen: gezondheid.
| |
Hoe gaat het met de nachtzorg nu het coronavirus heerst? Voor bewoners verlopen de nachten vrij normaal, al wordt er meer gekletst. De samenwerking tussen dag- en nachtzorg verbetert en de bureaucratie verdampt. Maar medewerkers maken zich nog zorgen over de minimale hoeveelheid beschermingsmaterialen.
|
|
|
Ziekenhuizen in Nederland hebben verschillende procedures voor het onderzoeken van medische incidenten en calamiteiten. Daarbij worden ook patiënten en familieleden betrokken. Maar hoe tevreden zijn die over die procedures en hoe en waar kunnen die verbeterd worden?
| |
Deze uitspraak van premier Rutte vonden we best wel legitiem gezien de bijzondere omstandigheden. Wilfried Opheij vroeg zich in zijn blog deze week af of dit “netwerkleiderschap, crisismanagement of floreren van hiërarchische leiders” is. Je zou ook kunnen stellen dat de autoriteiten onder extreme onzekerheid beslissingen moeten nemen. In mijn ogen was de functionaliteit van deze opmerking meer: vraag me niet om het afgeven van zekerheden, die heb ik niet als gevolg van een niet beïnvloedbare factor: Covid-19 pandemie.
|
|
Advertentie  Advertentie  |
|
|
Samenwerken is nodig, maar in ‘normale tijden’ is het al niet zo vanzelfsprekend. Opgeven van autonomie, diversiteit van partijen, spraakverwarring, achterbannen op een lijn krijgen en tegengestelde belangen. Deze fenomenen en dynamieken maken samenwerken lang niet altijd gemakkelijk.
|
|
|
Bijzondere tijden vragen om bijzondere maatregelen, maar wat weegt zwaarder: privacy of gezondheid? De gezondheidszorg probeert te vernieuwen, maar privacy belemmert vaak snelle opschaling van nieuwe technieken.
|
|
|
Nu we middenin de coronacrisis zitten, is er veel aandacht voor de mensen in de zorg. Artsen en zeker ook verpleegkundigen werken op de intensive-careafdelingen nu in het heetst van de strijd. Volgende week staan verpleegkundigen wereldwijd in de spotlights.
| |
Wat zijn we in een totaal andere situatie beland sinds ik mijn vorige blog schreef over (arbeidsbesparende) technologie die gezondheid en zorg ondersteunt. Het perspectief was een paar weken geleden dat die technologie mogelijk is en zou kunnen helpen, maar dat er ook redenen waren om er niet mee te beginnen. Nu is het perspectief dat het moet. Omdat contact houden nu om vele redenen van cruciaal belang is.
|
|
| Advertentie
 Over hoe mensen te motiveren en te bewegen tot een andere leefstijl. Bevat veel praktijkvoorbeelden van vooraanstaande hoogleraren.
|
|
|
| Advertentie  |
|
|
|
| |
Is het echt nog maar zo kort geleden? Dat het Malieveld en het Jaarbeursplein vol stonden met zorgmedewerkers die hard moesten vechten voor waardering en een cao? En nog veel harder om gezien te worden. Er was een crisis voor nodig om ieders ogen te openen. Nu ziet iedereen hoeveel respect de zorg verdient. Want hier draait het om het grootste goed van iedereen: gezondheid. 
Hoe gaat het met de nachtzorg nu het coronavirus heerst? Voor bewoners verlopen de nachten vrij normaal, al wordt er meer gekletst. De samenwerking tussen dag- en nachtzorg verbetert en de bureaucratie verdampt. Maar medewerkers maken zich nog zorgen over de minimale hoeveelheid beschermingsmaterialen. 
Ziekenhuizen in Nederland hebben verschillende procedures voor het onderzoeken van medische incidenten en calamiteiten. Daarbij worden ook patiënten en familieleden betrokken. Maar hoe tevreden zijn die over die procedures en hoe en waar kunnen die verbeterd worden? 
Deze uitspraak van premier Rutte vonden we best wel legitiem gezien de bijzondere omstandigheden. Wilfried Opheij vroeg zich in zijn blog deze week af of dit “netwerkleiderschap, crisismanagement of floreren van hiërarchische leiders” is. Je zou ook kunnen stellen dat de autoriteiten onder extreme onzekerheid beslissingen moeten nemen. In mijn ogen was de functionaliteit van deze opmerking meer: vraag me niet om het afgeven van zekerheden, die heb ik niet als gevolg van een niet beïnvloedbare factor: Covid-19 pandemie. 
Samenwerken is nodig, maar in ‘normale tijden’ is het al niet zo vanzelfsprekend. Opgeven van autonomie, diversiteit van partijen, spraakverwarring, achterbannen op een lijn krijgen en tegengestelde belangen. Deze fenomenen en dynamieken maken samenwerken lang niet altijd gemakkelijk. 
Bijzondere tijden vragen om bijzondere maatregelen, maar wat weegt zwaarder: privacy of gezondheid? De gezondheidszorg probeert te vernieuwen, maar privacy belemmert vaak snelle opschaling van nieuwe technieken. 
Nu we middenin de coronacrisis zitten, is er veel aandacht voor de mensen in de zorg. Artsen en zeker ook verpleegkundigen werken op de intensive-careafdelingen nu in het heetst van de strijd. Volgende week staan verpleegkundigen wereldwijd in de spotlights. 
Wat zijn we in een totaal andere situatie beland sinds ik mijn vorige blog schreef over (arbeidsbesparende) technologie die gezondheid en zorg ondersteunt. Het perspectief was een paar weken geleden dat die technologie mogelijk is en zou kunnen helpen, maar dat er ook redenen waren om er niet mee te beginnen. Nu is het perspectief dat het moet. Omdat contact houden nu om vele redenen van cruciaal belang is. 
