Er zijn verschillende manieren waarop je het gevoel van teleurstelling kunt ervaren. De ene keer is het een knagend gevoel van miskenning of niet goed genoeg zijn. Soms roept het woede of frustraties in je op. Het kan ook heel kwetsend en verdrietig zijn, een beetje als een rouwproces.

Elke uitingsvorm vermindert je stemming en energie. Logisch dat we een teleurstelling liever negeren (het doet me niks) of willen voorkomen (je hart sluiten).

Onderschat een teleurstelling niet. De overtreffende trap van teleurstelling is namelijk rouwen. Wanneer je hevig teleurgesteld bent, kan het daarom voelen alsof je in een mini rouwproces zit. Zelfs een lichte teleurstelling is iets om serieus te nemen.

Hoe doe je dat?

Om te beginnen door te erkennen dat je teleurgesteld bent en door jezelf hier niet om te veroordelen.

Een teleurstelling is gekoppeld aan een gevoel van spijt of verlies. Je hebt bijvoorbeeld spijt dat je niet gesolliciteerd hebt op een geweldige functie op je werk. Het verlies kan letterlijk het verlies zijn van een dierbare (rouwproces), maar ook van een (nabij) toekomstbeeld dat in duigen valt (je favoriete vakantiehuisje is niet beschikbaar).

Teleurstelling kan ook het verlies van vertrouwen zijn. Je dacht dat je een bepaald persoon kon vertrouwen maar hij of zij hield zich niet aan zijn woord. Kortom, teleurstelling wordt getriggerd door het verlies van een toekomstvisie, hoop, droom, imago (beeld) of geloof in een betere uitkomst.