Afscheid nemen is iets anders dan in de steek laten. Dat klinkt best logisch, maar het kan zo anders voelen.

Afscheid is een beladen woord. En een belangrijk woord. Wat is het, hoe doe je dat goed, en bestaat er een goede manier?

Ik ga erover vertellen in dit artikel.

 

Vriendelijke groet,

Hilda Lemaire

 

We zijn niet meer heel.

 

Opgemerkt en gezien worden, geholpen worden in dat het is zoals het is. Deden ze dat maar. En dat is het achterstallig werk wat wij nu doen. We staan stil bij de nieuwe liefde die ze voelt en waar dat aan raakt waar zij zo vertrouwd mee is.

We kijken foto’s, van het intact gehouden gezin en de periode zonder foto’s. Ineens ben je veel ouder, niet alleen omdat er na de dood even geen leuke gelegenheden waren om foto's van te maken, maar ook omdat je in zo korte tijd veel ouder bent geworden.

We zien drie jonge kinderen, zittend op een muurtje. De eerste foto na vaders dood. En omdat we het verhaal achter die kinderkopjes kennen, kijken we nog eens goed.
“Bij ons bleef de foto van het complete gezin zichtbaar in de woonkamer en dat confronteerde mij onbewust eigenlijk altijd met ‘we zijn niet meer heel’. Die foto staat nu ook bij mij thuis, maar het klopt niet…... “

Het is even stil, ik zie dat ze aan het worstelen is met vertellen wat er gezegd moet worden, we nemen de tijd.

“Er moet een nieuwe foto bij komen, want zo leven we eigenlijk al veel langer. Maar als ik een andere foto neerzet, dan laat ik hem in de steek ….. ”
“Ja, voelt dat zo?” 

 

Dit blijkt de opmaat te zijn voor de lijn in onze gesprekken. Afscheid nemen is in de steek laten. En we verkennen dat afscheid nemen iets heel anders kan zijn.

 

 

Afscheid kan zijn, de ander de rust van de dood gunnen.  Niet te hoeven blijven handelen in de geest van (in geval van Charlotte) je vader.
Je kan ook afscheid nemen van ooit ingezet gedrag. Bijvoorbeeld eeuwige loyaliteit aan iedereen, behalve aan jezelf.
Afscheid nemen van een geschiedenis zonder het te moeten vergeten. Maar het nu anders mogen gaan doen.
Afscheid nemen van een relatie, het mag. Charlotte is dat aan het onderzoeken.

Afscheid nemen is stilstaan bij het voorbije EN verder gaan met leven. In veel gevallen was het voorbije je intens dierbaar, zo dierbaar dat het ondraaglijk voelt om er echt bij stil te staan. Dan kunnen we gaan bedenken dat verder gaan met leven betekent dat je het dierbare dan in de steek laat.

Verder gaan met leven betekent dat het voorbije verweven is met je leven. Het maakt deel uit van wie je bent maar het is niet langer leidend (en lijdend).

Je lastige verleden helpt je ook te ontwikkelen. De vrouw die haar ex-partner spreekt en kan zeggen na al zoveel jaren van niet meer samen leven: “Ik heb dat nooit gezegd tegen je, maar ik wil je bedanken voor wat me het meest dierbaar is in mijn leven. Onze kinderen.” Het getuigt van een doorleefd proces van gemis, verlies en afscheid.

De man die als kind zo alleen is gelaten, zich lang heeft afgesloten voor alles en iedereen, getrouwd met een vrouw die ook ernstig gekwetst is in haar jeugd. Diezelfde man weet nu stil te staan bij zichzelf en steunt zijn vrouw om ook niet langer in haar agressieve bescherming te blijven.

Twee voorbeelden van hoe het altijd anders kan. Er mag een nieuwe foto komen!

 

Tot slot.

Ik wens je een mooie lentedag. Wie weet met een fotoboek in het voorjaarszonnetje.