Lieve lezer, 

In de laatste paar weken heb ik herhaaldelijk een eenvoudige, maar zwaarbeladen zin in mijn inbox ontvangen: ‘Hartelijk dank voor je sollicitatie. Tot mijn spijt moet ik je meedelen dat je niet geselecteerd bent voor het gesprek.’ Deze zin, zo simpel op het eerste gezicht, draagt een zware last van ontgoocheling en zelftwijfel met zich mee. Er zit iets in deze woorden dat een soort teleurstelling opwekt, alsof je niet aan de verwachtingen voldoet, en plotseling begin je alles over jezelf in twijfel te trekken. 

Hoewel ik tientallen sollicitaties verstuurde en allemaal afwijzingen ontving, voelde ik me overweldigd en overwoog ik zelfs om het zoeken naar een passende baan op te geven. De terugkerende reden voor afwijzing was steevast hetzelfde: ‘Je wordt beschouwd als een sterke kandidaat, maar je mist net de vereiste ervaring.’ Maar in plaats van de afwijzingen persoonlijk op te vatten, besloot ik ze om te zetten in een bron van kracht en creativiteit. Op sociale media plaatste ik screenshots van mijn afwijzingen en creëerde een pagina op mijn website om mijn gevoelens te uiten: ‘Hoe kunnen jonge mensen ervaring opdoen als werkgevers terughoudend zijn om hen aan te nemen vanwege hun beperkte ervaring?’

In het begin voelde het delen van mijn afwijzingen nogal vreemd en ongemakkelijk aan. Maar al snel begonnen verschillende mensen te reageren en hun eigen ervaringen te vertellen. Juist door onze gedeelde kwetsbaarheid, die vaak wordt overschaduwd door schaamte, ontstaan er waardevolle gesprekken en nieuwe verbindingen. En door mijn speelse aanpak in het omgaan met afwijzingen ontving ik uit het niets een e-mail met een uitnodiging voor een kennismakingsgesprek – het laat dus zien dat het ook anders kan.

Afwijzing is eigenlijk als een spiegel van het leven. Het laat je dingen vanuit een nieuw standpunt zien en herinnert ons eraan dat niet alles altijd volgens plan verloopt. Maar dat er ook aangename verrassingen zijn waarbij onze kwetsbaarheden naar voren komen.

Liefs,

Stefanie
redacteur