| 'In verschillende landen hebben politici, die hun eigen handelswijze onmogelijk kunnen verdedigen, geprobeerd om de aandacht af te leiden en de schuld [voor de coronacrisis] bij ‘boosaardige buitenlanders’ te leggen. Dat heeft bijgedragen tot een steeds meer aan populariteit winnende overtuiging dat de echte boosdoener in de crisis de globalisering is.
De enige manier om onze kwetsbaarheid te reduceren, zeggen ze, is door de banden met de rest van de wereld door te knippen. Alsof de Noord-Koreaanse ‘zelfredzaamheid’ een veelbelovend ideologisch model voor de eenentwintigste eeuw zou zijn. In werkelijkheid is wat ons doodt niet verbondenheid, maar verbondenheid zonder samenwerking. En de remedie is niet isolement, maar diepere verbondenheid, een die collectieve actie kan ondersteunen. Artsen en wetenschappers hebben anders gehandeld: ze hebben elkaar de hand gereikt, hun talenten en middelen gebundeld en laten zien hoe een echte wereldgemeenschap eruit zou kunnen zien. Wellicht is dat de reden waarom zoveel politici hebben geprobeerd hen het zwijgen op te leggen.' Meer bij Foreign Affairs | 