| 'China is een maatschappij die erg streng wordt gemonitord door de overheid en de schaduw van Big Brother loert overal. Vooral op sociale media wordt iedereen van zeer nabij gevolgd. Wanneer de autoriteiten geruchten over een nieuwe SARS-epidemie ontdekten, of over een gelijkaardig virus, deden ze twee zaken. Eerst namen ze de nodige stappen om ervoor te zorgen dat de nieuwe uitbraak geheim bleef. Daarna trad het stabiliteitsplan in werking. [...] Eerst en vooral moet iedereen begrijpen dat deze epidemie zich 40 dagen lang kon verspreiden vooraleer een van de betrokken steden werd afgesloten of enige beslissende actie werd ondernomen. Wanneer wordt gekeken naar de belangrijkste maatregelen die door onze leiders zijn genomen, in het bijzonder de provinciale en stedelijke overheden, stellen we vast dat deze maatregelen niet voornamelijk gericht waren op het inkapselen van de epidemie zelf, maar op het tegenhouden of verbieden van informatie over de ziekte. [...] Politiek eerst. Het bewaren van de stabiliteit eerst. In zulke omgeving kan de wetenschap weinig anders doen dan erbij te staan en ernaar te kijken. De wetenschappelijke resultaten kunnen niet duidelijker zijn: de autoriteiten hadden een goede kijk op de ware situatie. Maar ze mochten de waarheid niet zeggen en spaarden geen inspanningen om die te verhullen. Artsen die over de epidemie communiceerden werden meegenomen voor ondervraging. [...] Wat zal de dag van morgen brengen? Hier in Wuhan wachten 11 miljoen mensen - niet op ingrijpende maatregelen, maar op openheid en een echt actieplan.' (zie onderwerpen 3 & 10)
Een Chinees journalist uit Wuhan die onder een schuilnaam schrijft, in China Media Project | 