De Antiracismewet viert deze zomer haar veertigjarig bestaan.

Deze wet is een belangrijke sluitsteen voor de bestrijding van discriminatie, haatspraak en haatmisdrijven die gemotiveerd zijn door zogenaamd ras, huidskleur, nationaliteit, afkomst en nationale of etnische afstamming.

Na 40 jaar kunnen we uiteraard lessen trekken. Unia formuleerde in 2017 al enkele aanbevelingen voor de Antiracismewet (en de Antidiscriminatiewet) om ze doeltreffender te maken.

Voor sommige misdrijven is er in de wet een strafverzwaring voorzien als er sprake is van een haatmotief - de dader viel bijvoorbeeld iemand aan omwille van diens huidskleur.

Maar dat is nog niet zo voor alle misdrijven. Zo krijgt een dader onder andere voor moord, foltering en diefstal met geweld geen zwaardere straf als die vanuit racistische motieven handelde. 

Unia dringt er daarom op aan om strafverzwaring bij een haatmotief verplicht te maken voor álle misdrijven en alle beschermde criteria. 

In 2019 werd de Antiracismewet uitgebreid: sindsdien is het strafbaar om genocides, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid te ontkennen die erkend werden door het internationaal gerechtshof.

Bij die internationale erkenning wringt het schoentje, want de wet geldt daarom niet voor het ontkennen van de Armeense volkerenmoord, die nochtans door België als genocide werd erkend.

Unia vindt dat de wetgeving moet aangepast worden zodat ook genocides die niet door een internationaal gerechtshof erkend werden onder de bepaling vallen. 

Meer weten over racisme?

• Meest gebruikte begrippen en korte geschiedenis
• Unia's acties tegen racisme
• Tips om zelf racisme aan te pakken

Alles leren over de Antiracismewet zelf?

• Ontdek hier de wet
• Raadpleeg onze databank met rechtspraak rond racisme